دانلود آهنگ نیل و جنجال سرزنش

Intro :

تو اگه چشات تا صبح میبارید

من خون توو چشام داشت

آروم میچرخیدتو اگه صدات آروم میلرزید

من بغض توو صدام داشت

آروم می گندیدتو اگه هوات برداشته بری

اما واسه من راهی نمونده

جز همینکه نگات برگرده سمتم

ببینی سوختم

خاکسترم زمینVerse.1 :

مونده به جا

مونده به یاد

دیگه به روم نیار

دیگه ازم نخواهبرگردم به قبلم

به قبرم

به دروغ شأن

به غروری که

رفته ببادبرگردی به قبلن

به اول

به غروب دشت

به پروانه ی

مرده رو آببد کردی نه عمدن

نه رسمن

به من نه به خودت!

به آدمی که

بهش نمیادHook :

نه بهش نمیاد

بد بودن

نه بهش میاد

ساکت و از توو سردنه عشق میخواد

نه ماتم

نه کش میداد

ماجرا رو از رو غمنه بهم نمیاد

خوب بودن

نه تِم سیاس

نه از توو سنگین سبزیه وقتا منم

سگ بودم

پا به پات هار

واسه بدخوامون یه سمChorus :

دیگه نمی کشم سرزنش بشم

نمیتونم دیگه مثه اولش بشم

یه تلنگر کافیه تا عصبی بشم

تو کدوم آسایشگاه باید بستری بشم

رویاهام دونه دونه میرن از یاد

میگم  میرسم و

رو زمین میخزم باز

چقد رو سیاه شدم

پیش پرواز

این روزگار کوفتی چی ازم ساختحتی نمیدونم کی تموم میشم

من 4 و 20 تنها رو تیغ تلپ بی شک

یه ارتفاع کافیه تا فلج بشم

کفن سفیدتر.. بالامو چیدن بی شرم

رویاهام دونه دونه میرن از یاد

میگم  میرسم و

رو زمین میخزم باز

چقد رو سیاه شدم

پیش پرواز

این روزگار کوفتی چی ازم ساختVerse.3 :

هنو بی اثر

بودم و میگفتن..

نبودی اصن!من یه عمره

به هیچی

به موقع نرسیدم!باهام حرف از..

کار ضروری نزن...اینه داستانِ هرروز

فکرا مسلحن تا دندونمن .. خوبم.. ممنون

فقط دور نگهم دارید از نورVerse.4 :

با این باری که رومه

حق بدین شونه‌هام خمه

حالا که جای من

چندتا استخون

توو لباسمه!یه سری بودن

میگفتن این

سوز آخره..

ولی این زمستون

قاتل جون آدمهVerse.5 :

حس میکنم کل راه

هدر رفتم و

سنگینی این همه بار

خمم کردنو

با شادی پلاستیکی

از غمم کم نکن

لگد شدم تا یاد گرفتم

لگد کردنوقول دادم

دیگه با خودم

در نیوفتم

تا دیدم رو میز

غذای مامان

دست‌نخوردس

من که خیلی وقته کوره

صبح ها اشتهامحس میکنم عه این زندگی سهم نبردم

کجان اونا که فک کردن هوامو دارن...حالا که پای زندگی روانو دادم

تو قصه شنیدی که شبا بخوابی راحت

ولی قصه های توو سر من نذاشت بخوابمChorus & Outro :

دیگه نمی کشم سرزنش بشم

نمیتونم دیگه مثه اولش بشم

یه تلنگر کافیه تا عصبی بشم

تو‌ کدوم آسایشگاه باید بستری بشم

رویاهام دونه دونه میرن از یاد

میگم  میرسم و

رو زمین میخزم باز

چقد رو سیاه شدم

پیش پرواز

این روزگار کوفتی چی ازم ساختهی...

روزا میان و من شبا بیدارباشم

نبود نمیکشم تا معتادش نشم

من یه تله‌ام یه درخت با یه حجم درد

طعم کال ثمر این همه سال من

شد گوله های حرف

رو کوله بار زخم

جور

زوزه های باد روند

سایه‌ها رو از نور

یه قصه‌‌ی بی روح

ساده از تن جا موند

تشنه و خاک راه بود

و حاصل یه عمر دود